Hans Kemna (1940), casting director/fotografieverzamelaar

 

‘Zien wat anderen over het hoofd zien’

​

Ik heb Paul Verhoeven leren kennen in 1968 toen ik als de rol van de slechterik Govert speelde in Floris. Mijn acteurscarrière was niet van hele lange duur. Matthijs van Heijningen zei op gegeven moment: “Jij moet iets anders gaan doen.” Dat was pijnlijk want ik was bang dat ik al mijn vrienden van het toneel zou gaan missen. Gelukkig is dat goed gekomen: al mijn vrienden zijn nog steeds acteur. De rest is fotograaf. Alles gaat via de natuurlijke weg. Tijdens Floris vroeg Paul me als vanzelfsprekend bijna de casting voor zijn films te gaan doen. En op mijn grafsteen zal wel komen te staan: ontdekker van Monique van de Ven. 450 gulden kreeg ik van Rob Houwer voor Turks Fruit. Later heeft ie dat goedgemaakt.

​

​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Al heel jong, in het cafeetje Pardoel op de Oude Binnenweg in Rotterdam, kwam ik in aanraking met de Rotterdamse kunstscène met mensen als Daan van Golden, Woody van Amen, Klaas Gubbels en Mark Brusse. Fotograaf Jan Schaper fotografeerde mij in die tijd met een meisje op de Lijnbaan. Die foto hangt nog steeds op mijn WC. Het zag er zo uit als het beroemde boekje Wij zijn 17 van Johan van der Keuken. Ik wilde net zo artistiek zijn als die Amsterdamse jongeren in dat boekje. Het was de tijd van de beroemde Steichen-tentoonstelling, The Family of Man en het fotoboek van Ed van der Elsken Een liefdesgeschiedenis in Saint-Germain-des-Prés dat ik voor Sinterklaas van mijn moeder kreeg. Ik denk dat mijn passie voor fotografie daar is begonnen. Een voordeel was dat foto’s toen niet zoveel kostten als schilderijen.

​

'Mijn kracht ligt meer aan de andere kant, aan die van de beschouwer.' 

​

Ik fotografeer zelf ook, maar mijn kracht ligt meer aan de andere kant, aan die van de beschouwer. Net als in mijn vak. Ik kan eindeloos naar plaatjes kijken en ik heb een enorme nieuwsgierigheid naar mensen. Ik kom nog elke avond in het theater en vind het heerlijk steeds opnieuw weer naar mensen te kijken. Belangrijk als casting director is dat je weet hoe een regisseur denkt. Monique van de Ven zat net drie maanden op de toneelschool in Maastricht toen ik haar voorstelde aan Paul. Dat klikte gelijk. Zo heb ik een toentertijd soapsterretje Karina Smulders en Toneelgroep Amsterdam regisseur Ivo van Hove bij elkaar gebracht en in 1999 Carice van Houten bij Martin Koolhoven. Kort geleden heb ik Peter Blok gecast als woeste journalist die de meest heftige seksscènes moet doen. Heel anders dan de brave huisvader die hij in de rollen van zijn vrouw Maria Goos altijd speelt.

 

Mijn huis hangt vol met fotografie. Van Anton Corbijn, Ed van der Elsken tot Hellen van Meene en Nan Goldin. Leidraad is alleen mijn persoonlijke smaak. Soms groei ik mee met de smaak van een kunstenaar, zoals met Wolfgang Tillmans die nauwelijks nog mensen fotografeert. Kort geleden heb ik werk gekocht van de jonge Nederlandse fotografe Paulien Oltheten. Ze ziet op straat dingen waar we normaal overheen kijken. Observeren wordt bij haar tot kunst verheven. Zij is gefascineerd door de terloopse houdingen en bewegingen die mensen onbewust maken wanneer zij buiten op straat lopen. Onze manier van bewegen krijgt pas betekenis als ze wordt opgemerkt, zoals het tasje dat halverwege de arm hangt van de jongen die bezig is met zijn mobieltje. Dat ziet zij wél!

​

[2010]

​