Sleutelfiguren
Welke mensen hebben bepaald wie je nu bent
Voor bladen als MT sprak ik met bekende ondernemers en bestuurders over hoe zij geworden zijn wie hij of zij nu is. Vaak is het een kwestie van de mensen die je tegenkomt waarna er iets bijzonders gebeurt. Het gaat dan om sleutelpersonen. Dat kunnen leuke mensen zijn, etters, inspiratiepersonen, bazen of juist de fietsenmaker om de hoek. Hier een gesprek met serial ondernemer Boris Veldhuijzen van Zanten (2011).
Onderweg naar de top kregen veel succesvolle managers een ‘voetje’, een beslissend zetje omhoog. De drie sleutelfiguren van Boris Veldhuijzen van Zanten.
Michael Willems
“Op school dachten ze dat ik niet zo slim was, maar feitelijk had ik slechte ogen en was ik dyslectisch, wat toen nog vrij onbekend was. Ik was 15 toen ik zes scholen had afgelopen voor ik uiteindelijk naar de circusschool ging. Mijn ouders waren zielsgelukkig dat ik eindelijk iets gevonden had waar ik voor ging. Ik wilde meteen naar de kunstacademie, maar dat kon pas als je 18 was. Op mijn zeventiende was ik volleerd jongleur en ben ik bij de Open Ateliers naar binnen gelopen, een creatief instituut in Rotterdam waar mensen avondcursussen doen. Ik vertelde directeur Michael Willems dat ik ze allemaal wel wilde doen, alle veertig cursussen. Ik had geen geld, dus hij stelde voor dat als ik twee ochtenden voor hem zou werken ik er twee per dag en eentje ’s avonds kon doen. Maar dan moest ik wel de WC’s schoonmaken, vloeren dweilen, stofzuigen en de gangen schilderen. Hij was heel streng, hij liep met de vingers langs de randen. ‘s Middags was ik dan bezig de stront uit de wc te schrapen en ’s avonds deed ik mijn lessen. Maar dat motiveerde heel sterk. Ik had elke les verdiend door hard werken. Fotografie, tekenen, etsen, schilderen, lithografie, alle klassieke technieken. Ik heb er anderhalf jaar alles geleerd toen ik naar de kunstacademie kon.”
Sipke Huismans
“Zonder middelbareschooldiploma werd ik toch bij alle drie de kunstacademies aangenomen waar ik me had ingeschreven. Ik ben uiteindelijk naar Enschede gegaan, de verste van huis. De eerste dag sprak directeur Sipke Huismans een welkomstwoord. Iedere academie heeft een reputatie, zei hij, en die wordt gemaakt door de studenten. Dus realiseer je: het is júllie kunstacademie, de leraren zijn er voor jullie, het gebouw is er voor jullie. Iedereen hoorde dat beleefd aan, maar ik pakte dat heel letterlijk op. En ik heb er bijna misbruik van gemaakt. Ik gaf zelfs illegale nachtfeesten op school waarna we na afloop de boel weer opruimden zodat niemand het de volgende dag zou merken. Ook bij de computers die er pas voor het tweede jaar waren, zei ik: het is mijn academie, dus ik wil ze nú gebruiken. Soms botste dat, maar Huismans moest er uiteindelijk wel om grinniken en kocht zelfs, om het financieel mogelijk te maken, tien exemplaren van een boek dat ik wilde gaan maken. Toen ik mijn eindexamenwerk had ingeleverd, zei de leraar dat het cum laude werk was. Kan dat dan, vroeg ik hem toen. Niet dus. Ik werd door Huismans gebeld dat cum laude niet bestond op school. Te laat, zei ik. Toen heb ik een stempel laten maken en dat aan de docent gegeven en er een handtekening bij laten zetten. Bij de administratie zeiden ze: hé, cum laude, dat kom je niet vaak tegen…”
Jan Willem Schrofer
“Na mijn eindexamen heb ik, net als 5.000 anderen, toelatingsexamen gedaan bij de Rijksakademie. Als een van de vijftien ben ik er aangenomen. Misschien wel mede omdat ik cum laude was afgestudeerd… Maar toen ontdekte ik internet. Ik wist nog niet welke rol er voor mij was op het net, maar wilde mijn talent gebruiken om entrepreneur te zijn op internet. Maar daarvoor was ik natuurlijk niet aangenomen op die prestigieuze postgraduate opleiding, dacht ik. Ik heb toen directeur Jan Willem Schrofer verteld dat ik me een soort oplichter voelde dat ik daar was. Maar hij zei: dat begrijp ik, maar hou de sleutel van je atelier maar. Je mag komen en gaan wanneer je maar wilt. Dat was heel moedig van hem, want veel leraren vonden het maar niks. Bij de open dagen heb ik mijn kamer ingericht en mensen gezegd dat ze gratis internetadvies bij mij konden krijgen. Mijn les is dat je soms een experiment aan moet gaan om ergens te komen. Mensen gaan maar zelden doen wat ze gestudeerd hebben. Geen enkel internetbedrijf is succesvol geworden met het product waarmee ze begonnen zijn. Zelfs Flickr en Google niet. Schrofer zag potentie in mij en vond dat dat ruimte moest krijgen.”
Cv Boris Veldhuijzen van Zanten
Geboren – Delft, 8 augustus 1971
Functie – Een van Nederlands eerste internetondernemers. Oprichter van het in 1999 verkochte V3.com (bekend van redirectdomeinen come.to, welcome.to en surf.to). In 2003 verkocht hij Hubhop aan KPN (later bekend als KPN Hotspots). Oprichter The Next Web Blog, TwitterCounter.com en Spread.us. Initiatiefnemer van Web 2.0 conferentie The Next Web. Van mei 2005 tot februari 2008 voorzitter van IPAN.
Persoonlijk - Veldhuijzen van Zanten is zoon van beeldend kunstenaar Marjolijn van den Assem en architect Victor Veldhuijzen van Zanten.